'Het enige wat ik mee mag nemen'
'Ons bedrijf is niet van ons. En het kapitaal dat we hebben is ook niet van ons, maar van de gemeenschap, dat is fascinerend! Het gaat helemaal in tegen het huidige narratief, dat ik iets kan bezitten.'
In het tijdschrift Driegonaal verscheen een interview met Dave Hardy, van De Tuinen van Kraaybeekerhof, een Sleipnironderneming.
'Als ik doorvoel, dus niet doordenk, wat het betekent, dan kom ik tot de conclusie dat het enige wat ik mee mag nemen mijn trui is, zelfs die is eigenlijk van De Tuinen. Ik bouw iets op dat waarde heeft op allerlei niveaus: financieel, emotioneel, noem maar op, en morgen kan ik het aan een ander overdragen. Zeggen: ‘Nu mag jij er weer mee verder, en ik mag dan niks meenemen’. In de tussentijd haal ik eruit wat ik nodig heb, dat is waar Sleipnir mij scherp op houdt en uitdaagt.
Het spannende zit er voor mij in dat dit maatschappelijk gezien niet gangbaar is. BD landbouw is niet gangbaar en het Sleipnirgedachtengoed is dat ook niet. Onderdeel van dat systeem zijn, dat is spannend voor mij.
Tegelijkertijd past het heel goed bij deze plek. Ik heb het niet gekocht en ik hoef het ook niet te hebben, dus dat is prima. Eigenlijk is het heel prettig, stel je voor: nog meer bezit, daar moet je dan weer van alles mee.'