Stop de voorstelling
Het tafereel: we kijken naar een boerenbedrijf in Nederland, zeg een melkveebedrijf met zo’n 35 ha grond.
Hoofdpersoon: De hoofdpersoon is een boer is op leeftijd, hij heeft lang en hard gewerkt en wil of kan het bedrijf niet meer voortzetten.
De plot:
Het bedrijf wordt te koop gezet. Een opvolger neemt het bedrijf over, laten we zeggen voor 3 miljoen euro. De nieuwe boer moet wel langs de bank om die 3 miljoen te lenen. Hij gaat aflossen in 30 jaar en de rente is 4%. Dat betekent dat hij in die 30 jaar 3 miljoen moet aflossen, en ook nog eens € 2.111.658 aan rente moet opbrengen. En na die 30 jaar, is de opvolger-boer inmiddels op leeftijd, heeft lang en hard gewerkt, hij wil of kan het bedrijf niet meer voortzetten. Het bedrijf wordt te koop gezet - en het hele ‘circus’ begint opnieuw.
Hoe zou het zijn als we deze zich eindeloos herhalende voorstelling stoppen? Want… wie betaalt die kosten van aflossing en rente? Tja, dat zullen al degenen zijn die financiële betrekkingen hebben met dit boerenbedrijf: leveranciers, medewerkers en klanten. De gemeenschap dus. Het is de gemeenschap die de rekening toegeschoven krijgt, elke keer wanneer een ‘stuk aarde’ (of sowieso: een onderneming) van eigenaar verandert.
Wanneer we dat anders zouden doen worden (alle!) producten goedkoper én is er financiële ruimte om de boer die ophoudt met werken tóch , in materieel opzicht, een menswaardig bestaan te bieden.